uy nandito pa naman ako!

waaaaahh ang tagal kong nawala sa sirkulasyon ng blogosphere.. nandito ako ngayon humihingi ng kapatawaran sa aking balay dahil sa kapabayaan ko… magpapaalan narin muna ako pansamantala…hindi na muna ako magsusulat dahil magiging busy ako sa mga susunod na araw, linggo at buwan.. ..hay sori na,….na mimiss ko pa naman ang ilan sa inyo na sadyang napalapit na sa puso ko naks!

babalik pa naman ako e, ..baka makiki lurk muna pansamantala…pero di muna gagawa ng mga walang ka kwenta kwentang entries…babalitaan ko na lang kayo kung ano na ang estado ng buhay ko sa ngayon…hay pero matagal pa yun perp at least nakapag paalam ako ng maayos..

 

alam ko na naman na hindi niyo ko mamimiss at nakalimutan niyo ng may BRATH sa wp… sa takdang panahon alam ko matatandaan niyo rin ako pramis yan…

 

o pano ba yan… paalam muna…

BRATH: malapit na akong umuwi…

Oo tama ka, malapit na akong umuwi sa pinas. Para sa inyong kaalaman, sa April na ang uwi ko. Malapit na yun at halos isang buwan na lang ang itatagal ko dito. Matatapos na ang maliligaya at malulungkot kong araw dito sa esteyts. Lagi kong sinasabi na gustong gusto ko ng umuwi pero ngayong nandito na para namang umaatras pa ko. Dahil narin siguro yun sa mga narating ko dito bilang isang indibidwal.

Mahirap mang sabihin pero marami din akong mamimiss dito. Isa na yung pagtanggap ko ng sweldo kada linggo, ang sarap sa pakiramdam nun no. Na pagkatapos ng ngaragang gawain ko sa trabaho namin e makakatanggap ako ng sweldo na ipambibili ko sa mga luho. Ang boss kong kamuka ni Batista, kahit laki na dito na sa esteyts lumaki si boss makikita mo parin sa kanya ang pagiging isang pinoy. Naks! Mamimis ko rin yung mga fighting scenes namin ng madrasto ko. Pramis pwede isa pelikula ang mga yon. Mga kasamahan ko sa trabaho na kung ituring nila ko e parang ako ang prinsesa sa opis namin hehe. Di nga mababait sila at alam ko namimis nila ako kapag naka off ako, ako lang naman kasi dun ang maingay at may pagka bubbly. Ang mama ko, na ngayong ko lang ulit nakasama. 10 months lang kami nag kasama ni mama simula nung iwan niya ko sa pinas 5 years ago. Alam ko disappointed siya sa naging desisyon ko pero sana naiintindihan niya ko.

Mamimis ko rin ang maliit at malambot kong kama, mas malambot at komportable ito kesa sa kama ko sa pinas. Ang pagsakay sa nj transit bus ng mag isa. Malungkot ang mga pagkakataong yun pero mararamdaman mong safe ka sa biyahe. Ang New York na nagsilbing pasyalan ko sa tuwing nababagot ako sa bahay namin.

Marami pang ibang bagay na mimis ko ng sobra dito sa esteyts pero alam ko sa sarili ko na hindi ito ang klase ng buhay na gusto ko. Kung pwede lang sana maging isa ang esteyts at ang pinas e di sana wala ng problema. Pwede naman yun diba? Kapag pinag isa sila magiging UNITED STATES OF THE PHILIPPINES na yun. O diba ang taray? oo mataray!

Hindi ko naman talaga tuluyang iiwan ang esteyts dahil babalik pa naman ako dito para ipagpatuloy ang dapat ipagpatuloy kaya nga lang medyo matatagalan dahil mahal ang pamasahe(sabay ganun). Maninibago lang siguro ako ng konti kapag bumalik na ko sa ‘tin. ….

ipagpapatuloy……

paalam na CD-R KING!

Masakit sa kalooban ko na iwan ka. Pero anong magagawa ko? wala! Lagi ka na lang hindi gumagana at sa tuwing ipahihiram kita e lagi mo naman akong pinapahiya. Anong gusto mong gawin ko? Ipaayos kita? Pero saan? Ang alam ko lang na pwede mag ayos e yung kapitbahay ko sa pinas, pero syempre hindi pwede dahil (haler!!!) wala naman ako sa pinas.

Sana wag kang magalit sakin, alam mo naman kung gaano kita inalagaan at ipinaglaban pero sa ngayon hindi ko na kaya. Panahon na siguro para bigyan mo ang sarili mo ng pahinga. Kaylangan mo yun, kaylangan nating pareho para makapag move on na rin tayo sa isa’t isa. Wag kang mag alala pahahalagahan ko ang dalawang taon nating pinagsamahan. PAALAM NA TALAGA CD-R KING as in GOODBYE NA TALAGA……

(papalayain na kita! alam ko namang matagal ka ng nasasakal sa nilagay kong rubber band sayo para lang umandar ka.)

Sya nga pala, wag ka ring magseselos sa ipinalit ko sayo. Mabait siya at sa tingin ko naman e magkakasundo kayo dahil

parehas kayo ng kulay. CD-R KING gusto ko nga pala ipakilala sayo si………..

AFOL!!!!

Siya si AFOL, siya muna ang papalit sayo habang hindi mo pa kaya. Binili ko siya kama kaylan lang. Di ko nasabi

sayo agad kasi baka magalit ka sakin. Sorry na ha!

a text message..

May natanggap akong text message kanina galing Pinas, at ito yung nakalagay:

kung may makita ka na dyan na sa tingin mo mas magiging maligaya ka.. sabihin mo lang pu sakin.. kasi parang nahihirapan ka na yata dyan dahil sa layo.. baka nakakahanap kana dyan.. matatanggap ko naman e…

bigla ko na lang napansin na naluha na pala ako habang binabasa ko yung text message niya. Nalito ako, hindi ko maintindihan kung ano gusto niyang sabihin o iparating sakin. Hindi ko tuloy makuhang mag text sa kanya dahil di ko naman alam kung anong dapat kong sabihin.

..dahil ba yun sa pag aaral ko dito? hindi ko naman ginustong mag aral ulit ng nursing dito dahil nakatapos na ko ng kolehiyo sa Pinas yun nga lang hindi ko magamit kung ano ang natapos ko dito. (hindi naman kasi lahat ng tao nabibigyan ng oportunidad dito, ang iba nga nakatapos ng engineering sa pinas pero pagiging isang cook ang naging trabaho niya dito. Kaya gusto nila na mag nursing ako tsk tsk)

..baka naman sya tong nakahanap ng iba?

naguguluhan talaga ako,ang labo rin kasi minsan ng mga lalaki. Hindi ko alam kung may ibang kahulugan yong sinabi niya na yun.

Kaya kaylangan ko ng tulong di lang ng mga babae pati na rin ng mga lalake dahil mismong mga lalake lang makakaintindi sa mga pinag gagawa o pinagsasabi nila. Ipaintindi niyo sakin kung ano ba talagang ibig sabihin nun..waaaaaaaaah/..hay

hay buhay

ang muryot kong wikend

Namuryot lang naman ako ngayong weekend kaya hindi tuloy ako nakapaglagay ng bago kong saloobin dito sa bahay bahayan ko. Nabwisit ako kay Odysseus, oo sya nga! Nahilo ang utak at dumugo ang ilong ko kakabasa ng THE ODYSSEY. Ang maganda lang dun e hindi ako binigo ni Odysseus, pinaliwanag niya ng maayos kung anong naging karanasan niya sa kanyang paglalakbay papuntang Ithaca. Hay, buti na lang mas makapal pa sa mukha ko yung dictionary na ginamit ko, laking tulong din nun para maintindihan ko yung mga pinagsasabi ni Odysseus sa kwento niya.

ODYSSEUS(kuno!)

Anyweiz, wag na nating guluhin pa si Odysseus alam kong tahimik na ang pamumuhay niya ngayon. Bukod sa pagbabasa ng THE ODYSSEY nitong weekend, naging busy din ako kaka bloghopping. At napadpad ako sa makamundong blog ni ms.BANANA kasama ng kanyang saging sa bibig. Nagulat at nagulantang (parehas lang yata yun?) ako nung nakita ko yung maganda kong fektyur (kapal ko no? hehehe) sa isa sa mga entry nya. Sobra talaga akong na tats dun sa entry na yun ni ms.BANANA, hindi ko akalaing magkakaroon ako ng isang kaibigan tulad niya, at hindi lang siya marami sila na tumanggap sakin dito sa mundong to kahit hindi pa nila ako ganun kakilala.

Nandyan sila ms.MARU kasama ng kanyang mabulaklak na bikini, ms.JOJIE at ang kanyang curlers na blue na pinagkakaguluhan ng lahat, ms.RED na sinasabi nilang demonyita pero hindi naman.

kunwari tayo to mga sistah hehehehehe

Miski lahat ng nasa blogersrollers ko ay pinasasalamatan ko (tenk you tenk you!) kasi naging parte sila, nakibasa, nakikomento sa aking munting bahay bahayan. o diba nag drama naraman ako? hehhe wala lang.

Pero in the fair of ness kayo yung una kong set of friends dito sa esteyts no kasi dito lang naman ako nagsimulang mag blog.

Sana magkarooon tayo ng pagkakataon na makita ang isa’t isa tapos lahat tayo na ka curlers na blue o diba hindi halatang na obsess tayo sa curlers ni ms.JOJIE? hehehehe. Nasasabik na tuloy akong umuwi sa Pinas hehehe mis ko na rin kasi fafa ko dun e,(sabay ganun..)

sige sibat na muna ako ha magsasaing pa kasi ako e, hehehe(ang sipag ko talaga)

xiao!

gusto kong mag aral kahit ayoko?

Dahil sa sobrang pagkabagot ko dito, naisip ko na parang gusto kong mag aral dito kahit ayoko (gulo no?) wag niyo na tanungin kung anung major ko secret na lang yun!

ayoko kasi:
~ mahal ang tuition fee at ayoko ngang umasa sa mga student loans dito dahil for sure hindi rin ako magtatagal dito.

~ dumudugo ang ilong ko pag nag e english. bwisit pahirap sa buhay!

~ tinatamad na akong gumising ng maaga, hay ang sarap kasing matulog (gusto niyo akong samahan? hehehe)

~ wala pa akong prends, nakakakaba kaya yun, back to zero tuloy ang dating ko.

~ sayang ang pera pamasahe, iipunin ko na lang para hindi na ako naghihiram sa mudra ko ng laptop. bibili ako ng sarili ko hehhe

~ naiinis ako sa mga itim dito masyado silang marami at sobrang ingay pa nila

bigla ko naman nagustuhang mag aral ulit kahit ayoko kasi:

~ makaka ipon ako kapag binigyan ako ng alawans ng mudra ko

~ makakagala ako pagkatapos ng klase sa journal square ahihihihi

~ para hindi na ako masyadong mabagot dito sa bahay

~ para magkaroon ng prends

~ para ma praktis ko ang ability ko sa pag e english (wish ko lang meron)

~ para ma excercise ang utak ko sa kaiisip, medyo kinakalawang narin kasi

~ gusto kong magpasikat at patunayan sa kanila na magaling at malufet ang mga Pinay. O diba ang taray!?

Nagpapasalamat naman ako sa aking dearest mama at binayaran niya ang tuition fee ko kahit may kamahalan ng onti. Di bale isang sem lang ako mag aaral dahil panigurado sa feb uuwi na talaga ko (paulit ulit ko na tong sinasabi! hay kulit ko talaga).

Parang ang dating tuloy nun sakin e sinayang ko lang yung datung ng mama ko dahil isang sem lang ang papasukan ko. Pero ok na rin yun kasi kung sakaling gusto kong mag aral ulit e di sa Pinas na lang, mura pa.

Ah basta naguguluhan talaga ako bahala na nga si spiderman! i drop ko na lang kaya mga subjects ko, pede naman i refund e ehehehee….

ang drama ko….?

Bakit sa tagal tagal ko ng nabubuhay sa mundong ibabaw ay hindi ko pa rin maramdam na masaya ako sa buhay ko. Hindi naman kami ganun kayaman para masunod ang luho pero nabibili ko naman ang gusto ko. Naniniwala kasi ako na magkaiba ang luho sa gusto. Pero di bale hindi lang naman tungkol sa luho at gusto ang nais ko ng iparating. Eto talaga yun pramis!

Maraming tao lalong lalo na sa Pinas ang gustong makapunta sa Amerika, sabi kasi nila maganda daw ang oportunidad doon, kikita ka ng maraming pera, makakabingwit ng kanong mayaman at kung anu ano pa.

Aaminin ko isa ako sa maraming pinoy na gustong makapunta ng Amerika, nagsimula yun ng iwan ako ng mama ko sa Pinas para mabigyan ako ng magandang kinabukasan. Naiintindihan ko kung bakit niya kaylangang magtungo papuntang Amerika, anu pa nga ba kung di siguraduhin ang magiging kinabukasan ko. Ang kinalulungkot ko lang ay yung hindi niya nasubaybayan ang paglaki ko. Umalis kasi siya nung grade 5 pa lang ako, neneng nene pa ako nun. Kung baga yung mga sumunod na taon ang pinaka importante sana ng paglaki ko bilang isang babae na hindi naman niya nakita.

Limang taon siyang hindi bumalik ng Pinas, minsan nga iniisip ko kung bakit ayaw niyang umuwi. At may mga panahong hindi mo maiiwasang maiyak dahil ang mismong nanay mo ay hindi nakarating sa graduation mo ng elementary at highschool. Masakit yun para sakin lalo na’t nag iisa lang akong anak. Halos durugin ang puso ko sa sakit(ouchhh!).

At dahil sa naging matapang ako at positibo sa buhay, nakayanan ko lahat yun. Kahit papano naging masaya ako kahit hindi ko kapiling ang mama ko, sa madaling salita, bigla ko na lang natanggap ang lahat ng walang pag aalinlangan.

Dahil malayo ang mama ko sakin mas nabuhos ko ang pagmamahal ko sa mga kaibigan at sa tita ko na siyang nagalaga sa akin. Masaya ako dahil nabigyan ako ng mga makukulit at malulufet na kaibigan. Nawala na yung pangarap ko na maka punta ng Amerika dahil naisip ko na sobra saya palang mamuhay sa Pinas lalo na’t marami kang kaibigan laging nandyan para sayo.

Hindi ko akalaing inasikaso na pala ng mama ko ang mga papeles ko papuntang Amerika. Halos wala ako sa ulirat nung interview ko sa US Embassy dahil hindi ako makapaniwala na may pagkakataon na pala akong makapunta ng Amerika. Hindi ako natuwa, nalungkot pa nga ako ng matanggap ko yung visa ko. Siguro kung iba pa yun nagtatalon na sila sa sobrang tuwa pero ako parang ayaw tanggapin ng kamay ko yung visa nung iabot sakin nung mamang taga deliver.

Hindi ako makaiyak nung mga panahong iyon, dahil halos lahat sila masaya para sakin at sinasabi nilang napaka swerte ko daw dahil hindi biro ang mabigyan ng ganitong klase ng oportunidad. Lahat ng iyak ko naipon sa loob, mahirap, masakit hindi ko mapakita sa kanila kung ano ba talagang nararamdaman ko nung mga panahong iyon dahil narin siguro sa ayokong ma disappoint sila sakin. Baka sbihin pa nilang tumatanggi ako sa grasya.

Ang punto ko naman kasi, Kung kaylan naman ako naging masaya at kuntento sa buhay ko sa Pinas saka naman dumating yung panahon na kaylangan kong iwan ang bansang napamahal na sakin ng sobra. Iniisip ko nga minsan na kahit sobrang hirap mamuhay sa Pinas dahil sa mainit, mahal ang bilihin, talamak ang krimen etc etc, bakit hindi ko minsan maramdam lahat ng hirap sa bansa natin? Dahil narin siguro ay sanay na tayong mga Pilipino sa paghihirap minsan nga ay nakuha pa nating tumawa kahit kapos at hirap na tayo sa buhay. Doon ako bumilib sa mga Pinoy, napaka positibo sa buhay!

Ngayon nandito na ako sa bansang pinapangarap ng maraming tao, sinasabi ko sa inyo malungkot at mahirap din ang buhay dito. May parte sa buhay ko ngayon na masaya dahil kapiling ko na ang mama ko pero hindi sapat yun para punan lahat ng kalungkutang nararamdaman ko sa buhay ko ngayon. Gaya nga ng sabi ng iba sa akin: “Onting tiis lang”. Oo titiisin ko at alam ko namang kakayanin ko to, kaylangan ko lang sigurong magsakripisyo pansamantala. Oo nga mabibili ko lahat ng gusto ko pero hindi mabibili ng mga dolyares ang kaligayahan ko. Kaligayahan na tanging sa Pinas ko lang matatagpuan…

at dahil sa……

…at dahil sa ubos na ang conditioner ko, shampoo tuloy ang ginamit ko.

…at dahil mainit ngayon kaylangan ko tuloy inumin yung malamig na snapple ko kahit makati sa lalamunan

…at dahil sa marami akong kagat ng lamok e kaylangan kong bumili ng insect repelant na lotion, sana makakita ako

…at dahil sa teleserye na late tuloy yung pagkain ko ng dinner ko

…at dahil sa sausage na hinihiwa ko para ipakain sa pusa e nahiwa tuloy yung daliri ko, buti nalang hindi naputol

…at dahil sa maraming alikabok, kaylangan ko tuloy mag vacuum ng taltlong kwarto(ang sipag ko no?)

…at dahil sa marumi rin yung basement, kaylangan ko ring magwalis doon

…at dahil sa hindi ko pagkain ng kamatis kahapon e may lumabas tuloy na isang tagihawat sa ilong ko

…at dahil sa linggo dito kahapon, e nagsimba ako

…at dahil sa masikip kong pantalong, kaylangan ko tuloy bumili ng isa

…at dahil sa nag didiet ako, onti lang ang kanin na kinain ko

…at dahil sa naumay ako sa piatos na kinain ko, e ngumuya muna ako ng bubblegum

…at dahil sa fliplops kung itim, nasugatan tuloy yung paa ko

…at dahil sa may lakad ako bukas, kaylangan ko tuloy gumising ng maaga

…at dahil sa wala na akong maisip, saka na lang yung iba…

going back to skul

Malapit na ang pasukan dito, ilang tulog na lang at papasok na ako sa isang unibersidad. Pero natatakot akong pumasok dahil sa pagpasok ko back to zero naraman ako. Walang kaibigan, walang kakilala sa madaling salita “wala lahat“, buti na nga lang at may nakakausap pa ko kahit papano dito sa mundo ng pagbo blog.Hay kayo talaga ang unang kong mga kaibigan nung nagpunta ko dito sa lugar na to(how sweat). Ako pa naman yung tao na mahirap makapag adjust sa lahat ng bagay. Sa tingin ko nasa stage parin ako ng sinasabi nilang “culture shock”.

Ayokong ma discriminate at ayoko ring ma reject ng ibang tao kaya kinakabahan talaga ako. Kung nasa Pinas lang siguro ako, hindi ko na kaylangang mag alala dahil sandamukal na ang mga kakilala at kaibigan ko dun. Pambijrang buhay to o!

Pinoproblema ko pa ang pagsasalita ko ng ingles, hay hindi ganun ka perfect ang grammar ko sa english at hindi rin ako masyadong fluent mag english, baka pag nagsimula na kong magsalita e magkabuhol buhol yung dila ko(wag naman sana!) at kada uuwi ako galing skul e makita na lang nila na puro dugo yung ilong sa kaka english. At hindi naman masyadong nang aasar yung skul na papasukan ko pano ba naman kasi puro English subject ang binigay sakin at isang Math, ewan ko na lang kung hindi pa ko gumaling mag english nito pag natapos ko tong semester na to noh!

Aminado naman ako na ayoko talaga ng English subject, pero sabi nila nung nasa hayskul pa lang ako magaling daw ako mag english(hay binola pa talaga ako). Nasabi lang naman nila yun dahil narinig nila akong mag deliver ng isang persuasive speech. Syempre kinabisado ko yun at pinag aralang mabuti kung pano ko idedeliver yung speech na yun sa maraming tao kaya siguro na impress sila sa akin at pati na rin yung guro namin sa English(naks! hehehe).

Hay kakayanin ko yan! kaya nga ako mag aaral para matuto ng matuto hanggang sa maging tutong(heheeh).

Isa itong malaking hamon! Madugong Inglesan para sa madugung kinabukasan!(ahahaha)

madrasto

Lumaki ako ng walang amang kinamulatan, okey lang naman sakin yun dahil hindi ko naman naramdaman na may kulang sa buhay ko napunan lahat yun ng mama ko. Hindi ko naman ginusto na magkaroon pa ng tatay pero wala akong magawa ng dumating ang isang madrasto sa buhay ko.

Hindi ako tumutol sa kanila dahil super labs ko talaga ang mama ko as in labs na labs. pero hindi ko rin masasabi na labs ko rin ang madrasto ko. Hindi ko gusto ang ugali niya kasi ang gusto niya siya lagi ang tama, puwes nakahanap siya ng katapat niya at ako yun! Kung ang mama ko ay lagi lang siyang inaayunan, sakin hindi pwede yung ganun no ano siya sinuswerte?

Halos hindi ko siya pinapansin pag magkasama kami, isang tanong isang sagot lang ang makukuha niya sakin pero yung magkukuwento ako sa kanya tungkol sa nangyari sakin? not a chance! hinding hindi ko gagawin yun! Ewan ko ba pero talagang malayo ang loob ko sa kanya kahit ano pa ang gawin nya sa, madaling salita, hinda kami close.

Ayus lang sakin kahit hindi nya ako pansinin pero kapag dating sa mama ko, aba ibang uspan na yun. Tama ba namang hindi nya pansinin ang mama ko sa mismong harapan ko pa dahil lang sa walang ka kwenta kwentang bagay.

Dalawang araw na niyang hindi pinansin ang mama ko habang kumakain kami at dahil dun inis na inis na ako sa kanya. Sinasabi ko sa inyo huwag nyang sasagarin ang pasensya ko dahil pag nangyari yun hindi nya magugustuhan ang mga sasabihin ko sa kanya! ( waaaah nag iinit ako sa galit). Hindi ko masikmura ang pagpahiya niya sa mama ko kahit nakaharap ako, natural na mabait ang mama ko pero hindi tama na tratuhin siya ng ganun kainis talaga.!

Ngayon ang pangtlong araw, hindi ko alam kung bati na sila o hindi. Okey lang sakin kahit hindi nya ako pansinin dahil hindi ko rin naman siya pinapansin e. Paki ko ba sa kanya.

binabantaan ko siya! umayos siya ha!

Alam ko na hindi lahat ng madrasto ganun, pero malas ko lang siya ang napunta sakin patawarin sana ako ng diyos sa mga pinagsasabi ko pero anak rin ako at may karapatan akong magsabi kung anu ang nararamdaman ko..

Ayan hindi na ako galit nalabas ko na sama ng loob ko eh salamat!

xiao!